In de afgelopen 5 jaar zijn de huizenprijzen in de 15 grootste steden met 40 procent gestegen, tegen 25 procent landelijk gemiddeld. De randgemeenten zitten daar met het stijgingsniveau tussenin. Zo zijn in Amsterdam de huizen 65 procent duurder geworden en in de aangrenzende gemeenten gemiddeld 45 procent. In het afgelopen jaar stegen in Almere de prijzen zelfs sneller dan in Amsterdam. Rotterdam, Den Haag en Utrecht laten een vergelijkbaar beeld zien. Elders in het land is het olievlekeffect ook zichtbaar, maar op meer beperkte schaal. Zo stegen in Noord-Nederland de prijzen het snelst in de steden Groningen en Leeuwarden, maar ging het ook hard in de gemeenten ten zuiden van de stad Groningen, tot aan Assen. Oost-Nederland valt duidelijk uiteen in twee gedeelten. De prijzen gingen hard omhoog in het zuidwestelijke deel, rond Arnhem en Nijmegen, en een stuk minder in het noordoostelijke deel, rond Enschede en Zwolle. En in de zuidelijke provincies liet Noord-Brabant bijna overal een forse stijging zien, vooral in en rond Eindhoven. In Limburg en Zeeland bleef de prijsstijging daar behoorlijk bij achter

Door de dalende beurskoersen verdampte voor miljarden euro's aan waarde van hun beleggingen, met als gevolg dat de financiële positie van de fondsen is verslechterd. Hierdoor is verhoging van de pensioenen voor miljoenen Nederlanders verder uit beeld geraakt en hangt de kans op kortingen nog altijd in de lucht. Boosdoener is vooral het rentespook dat wereldwijd op de beursvloeren rondwaarde. Beleggers maakten zich erg druk over de stijgende inflatie en de mogelijke gevolgen hiervan voor het rentebeleid van centrale banken. De Amerikaanse president Donald Trump zorgde voor extra onrust toen hij importheffingen aankondigde en een handelsoorlog leek te ontketenen. Na vijf kwartalen met stijgende dekkingsgraden treedt er voor het eerst een kentering op. De graadmeter die aangeeft in hoeverre een fonds aan al zijn verplichtingen kan voldoen, zakte bij ABP van ruim 104 procent eind vorig jaar naar 103 procent. Daarmee blijft de boodschap aan deelnemers van Nederlands grootste pensioenfonds ongewijzigd. "We verwachten de komende vijf jaar de pensioenen niet of nauwelijks te kunnen verhogen met de inflatie. De kans op verlaging van de pensioenen is voor de korte termijn heel klein, maar blijft voor de middellange termijn aanwezig." Bij zorgfonds PFZW viel de dekkingsgraad terug tot iets onder de 100 procent. Als de graadmeter van het fonds tot en met eind 2020 onder de minimaal vereiste grens van ruim 104 procent blijft, moeten de pensioenen worden verlaagd. Metaalfondsen PME en PMT gingen met hun dekkingsgraad omlaag naar iets meer dan 100 en 101,5 procent. Ook hier is indexering voorlopig niet aan de orde en is de kans dat er op termijn gekort moet worden nog niet geweken. BpfBOUW zag zijn financiële positie ook wat verslechteren, maar dit fonds staat er met een score van ruim 117 procent wel een stuk beter voor. BpfBOUW heeft de uitkeringen aan gepensioneerde deelnemers met ingang van dit jaar al iets opgeschroefd.

Ook de prijsontwikkeling van kleding drukte de stijging van de consumentenprijzen. Daarentegen had de prijsontwikkeling van mobiele telefoondiensten, onderhoud van privé-voertuigen en autobrandstoffen een verhogend effect op de ontwikkeling van de consumentenprijzen. De consumentenprijsindex, of CPI, is een belangrijke indicator voor het verschijnsel inflatie, maar is niet hetzelfde. De index geeft het prijsverloop weer van een pakket goederen en diensten zoals dagelijkse boodschappen, kleding, benzine, huur en verzekeringspremies. Inflatie is breder dan de prijsontwikkeling van consumentengoederen en -diensten, want bijvoorbeeld ook koopwoningen, industriële producten, aandelen en goud veranderen van prijs.