Een onderzoek van de website Sparen.nl blijk dat spaarders ieder jaar tot 1,5 miljard euro rente laten liggen. Dat gebeurt doordat spaarders niet kiezen voor banken met een hogere rente. Veel Nederlanders sparen bij de bank waar ze ook hun betaalrekeningen hebben. Die spaarrekeningen bieden veelal een lagere rente als bij andere banken. Volgens het onderzoek hebben de banken ABN AMRO, ING en Rabobank bij elkaar 90 procent van het gehele spaargeld. En juist deze banken hebben veelal lagere rentepercentages. De reden ligt veelal dat deze grootbanken dure panden en veel personeel hebben. De kleinere banken hebben minder kosten en kunnen aldus een iets hogere rente vergoeden.

Op Prinsjesdag zullen de diverse maatregelen die het kabinet neemt om het begrotingstekort terugdringen, uitgebreid aan de orde komen. Een maatregel die het kabinet geld kost is de verhoging van de arbeidskorting voor werkenden. Deze wordt in 2014 verhoogd met 250 euro. Deze heffingskorting, ook wel de arbeidskorting genoemd, wordt in mindering gebracht op het belastbaar inkomen waardoor werknemers minder belasting betalen. Het totale bedrag dat met deze maatregel gemoeid is, bedraagt maar liefst 785 miljoen euro. Daarentegen wordt de 6 miljard de bezuinigd moet worden, uiteindelijk teruggehaald bij de besparing op de gezondheidszorg (1.5 miljard), in de sociale sector (o.a. bevriezen van ambtenarensalarissen; 1,4 miljard) en de rest middels lastenverzwaringen.

Een steeds grotere groep 50-plussers zijn, volgens een onderzoek van een vermogensbeheerder, zijn onzeker over het behouden van de inkomsten die ze momenteel genieten. Ze verwachten dat, eenmaal op pensioengerechtigde leeftijd, de AOW steeds minder waard is en ze hierdoor meer moeten sparen om hun huidige levensstandaard te handhaven. Het onderzoek is uitgevoerd onder circa 1400 deelnemers uit 7 verschillende landen. Vooral de groep van 50-55 jaar maken zich meer zorgen dan de oudere groep. Zij verwachten dat de pensioenhervormingen een negatieve invloed heeft. Ook verwachten zij dat ze door de crisis meer opzij moeten zetten voor hun oudedag. Een grote groep denkt te weten welk pensioen hij of zij recht op heeft. Een beduidend kleinere groep neemt een adviseur in de arm om de pensioenplanning te bespreken.